Boots on the groundSven's Travel Blog
Big Canopy Campout is geland. En wel onder de vorm van Team Family. Na een eerste horde, nl. een groot deel van ons materiaal op (en hopelijk ook af) het vliegtuig krijgen, vonden wij (Lies, Sam, Vik en ik – Sven V.) dat het tijd was om even aan onszelf te denken en de regio te verkennen in afwachting van de rest van het team.
Lokale fun in Ecuador
Om een lang verhaal kort te maken: ’t was plezant. Ecuador is een pracht van een land. Ongelooflijk. We zijn hier van de ene verwondering in de andere gevallen, de plaatselijke boomverzorgers in actie kunnen zien.
Bossen, wouden en bergmassieven werden te voet, te paard en (tot grote vreugde van Vik) vanachter in ‘den bak’ van een pick-up doorkruist. We hebben lokale lekkernijen geproefd en lokale gore dingen (tot grote vreugde van Sam) van op een afstand bekeken.
Aangezien Ecuador ook het land van de Condor is konden we ‘Parque del Condor’ niet links laten liggen. Daar hadden we eerlijk gezegd meer van verwacht. Ook de plaatselijke bergsportwinkel (boomverzorgingswinkels zijn hier onbestaande, so consider yourselves lucky) was een must-see. 160 (!) dollar voor een Petzl helm, so again:
Consider yourselves lucky, my fellow arborists!
Klaar voor de Siekopai
Kortom: the natural high, letterlijk dan. 2700m en meer boven de zeespiegel.
Nog een geluk dat de zeespiegel maar een nachtelijke busrit ver is. Na een weekje waren we klaar om de hoogte in Quito te aanvaarden en de rest van het team te ontvangen, om ons voor te bereiden op de eigenlijke reden van deze reis: Siekopai Sustainable Income Project.
Wij zijn er klaar voor. Hopelijk de Siekopai ook.
And... full team!
Waarde collega’s: it’s ON! We zijn compleet. Of toch bijna. Één van de sterkhouders heeft omwille van persoonlijke redenen verstek moeten geven. Wij zullen onze uiterste best doen om zijn inspanningen van de afgelopen 2 jaar om te zetten in een project om trots op te zijn.
Rubberen botjes in maat 30? Ik daag eenieder uit. Maar we hebben ze gevonden. En hij is er nog blij mee ook: great succes.
Next stop: Siekoya Remolino!
100 kg klimmateriaal is via plaatselijke contacten al in de jungle geraakt. De resterende 150 kg klimmateriaal en evenveel eten, powerbanks, zonnepanelen, camera’s, bijenwas, waterfilters, drybags enz. gaan morgen mee op de bus en daarna in de kano naar onze thuis voor de komende weken: Siekoya Remolino.
Iedereen kijkt er naar uit, ook al hebben we geen flauw benul wat en wie we daar gaan aantreffen. We hope for the best and expect the worst.
De laatste weersupdate vanuit Siekoya Remolino: 36°C.
One hell of a ride
Bon, inladen ging vlot, bergop vertrekken ook. We waren zelfs al redelijk goed op weg richting Amazonewoud. Onze bus was duidelijk niet meer van de nieuwste maar ik heb op de kamping van klimkampioenschappen al groter schroot zien staan.Op een helling richting de bergen echter…Was het de snelheid? Was het de lading? Wij hadden er alleszins voor 1 keer niets mee te maken. Anyhow: eerst een verdachte geur, dan water in het gangpad en vervolgens: doempen, stoppen en uitstappen. Koeling van de motor om zeep, gelukkig snel op te lossen maar geen water. Gelukkig kwam er juist een traktor aangereden (op de snelweg!) die ons de kortste weg naar het beekje kon tonen. Zo gepiept. Aan buschauffeur zijn gezicht te zien was terugkeren met volle emmer misschien toch minder vlotjes. Iedereen na een dik half uur sightseeing op de pechstrook terug in het zadel en off we go.
Magnifieke chaos
Ik had vorige keer al laten weten dat Ecuador een prachtig land is en de rit door de bergen heeft deze stelling enkel maar meer bevestigd. Gezien de korte attention span van de gemiddelde boomverzorger zal ik het beknopt houden. Uitgebreide versie te verkrijgen aan de balie bij Condor.
Dus: een ingestorte waterval, sinkhole van een paar hectare, ingevallen brug, verkeer door 15cm stromend water langs afgrond, rookpluimen uit vulkaan, magnifieke vergezichten en brilberen. En dan ben ik waarschijnlijk nog iets aan het vergeten. Soit.
Arrived!
De laatste rechte lijn brengt ons langs Sushufindi waar duidelijk wordt dat de olieindustrie hier een stevige voet aan de grond heeft. Allemaal goed met de vuist in de lucht uiteraard. Daarna nog een laatste stop om te tanken en nog een half uurtje stof vreten op de onverharde weg naar Tierras Orientales waar de Siekopai ons staan op te wachten met de boot. Of dat hopen we toch, want het is ondertussen al dik 22u. Gelukkig zijn die mannen van hun woord en varen we onder een ongeziene sterrenhemel over de Rio Aguarico naar onze thuis voor de komende weken. De luide verwelkoming door één of andere brulboomkikker in Sekoya Remolino en het donkere pad in het woud doet Vik besluiten dat hij liever zou terugkeren. 10 hangry reisgenoten die juist 13u onderweg zijn geweest kunnen hem redelijk snel en vriendelijk maar kordaat ompraten.
Touchdown. Onze accomodatie slaat iedereen met verstomming door zijn pure schoonheid. Al zou een afdak op dit ogenblik ook volstaan om onze vege lijven onder te leggen…
Volg Team Family via FindPenguins
De reis richting Siekoya Remolino zet zich voort. Het Siekopai Sustainable Income Project van Sven, Team Familie en Big Canopy Campout in Ecuador kan je elke dag live volgen via hun persoonlijke reisblog! Ontdek meer prachtige foto’s en verhalen van Sven via FindPenguins, dé social spot voor mensen met wanderlust.
